ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Του Βασίλη Τσιαλιαμάνη, δικηγόρου   

                                                        
Στις 28-6-2015 τελέσθηκε το ετήσιο μνημόσυνο του Μιχαήλ Αναγνωστόπουλο και μετά ψάλθηκε τρισάγιο επί του τάφου του, που βρίσκεται σε λοφίσκο κοντά στο κλειστό Αναγνωστοπούλειο Γεωργικό Σχολείο.  Αραιό το εκκλησίασμα στο Μητροπολιτικό Ναό της Κόνιτσας  και ελάχιστοι στο τρισάγιο. Απόδειξη και αυτό το γεγονός της ηθικής κρίσης που διερχόμαστε. Ο πανανθρώπινος ευεργέτης βίωσε, υπερασπίσθηκε και μεταλαμπάδευσε σε όλη την ζωή του αξίες. Ας φέρουμε για ακόμη μια φορά  στο σήμερα, εν συντομία, την ζωή και το έργο του μεγάλου Ηπειρώτη άνδρα.
    

Ο ευεργέτης γεννήθηκε στο σκλαβωμένο Πάπιγκο το 1837. Στο χωριό του έμαθε τα πρώτα γράμματα.  Τα γυμνασιακά γράμματα τα έμαθε στην  Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Αποφοίτησε με άριστα από  την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου σπούδασε Ελληνική Φιλολογία και ανακηρύχτηκε και διδάκτορας. Εργάσθηκε ως συντάκτης στην αθηναϊκή εφημερίδα «Εθνοφύλαξ» και φυλακίσθηκε επί εξάμηνο για την σκληρή κριτική στον μονάρχη Οθωνα.  Τα χρόνια της Κρητικής Επανάστασης 1866-1867 είναι βοηθός του ένθερμου φιλέλληνα  Σαμουήλ Χάου, που ήρθε από την Αμερική για να  περιθάλψει τους Κρήτες πρόσφυγες. Ο ίδιος ήταν στην Ελλάδα και τα χρόνια 1825-1829 βοηθώντας τους επαναστατημένους Ελληνες ως  ιατρός χειρούργος. Ο Χάου τον παίρνει μαζί του επιστρέφοντας στην Βοστώνη το 1867. Αναλαμβάνει γρήγορα διδακτική  και διοικητική δουλειά στην Σχολή Τυφλών Πέρκινς, που είχε ιδρύσει ο Χάου στην Βοστώνη το 1829. Το 1870 ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος νυμφεύεται την Ιουλία-Ρωμάνα, πρωτότοκη κόρη του Χάου. Μετά τον θάνατο του πεθερού του το 1876 ορίζεται  διευθυντής τής Σχολής Τυφλών. Η φήμη της καινοτόμας και πρωτοπόρου Σχολής απλώνεται σε όλη την Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Πιο διάσημη μαθήτρια αναδείχθηκε η τυφλοκωφάλαλη Ελλεν Κέλερ. Ο Φιλάνθρωπος Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος θεωρείται ο μεγαλύτερος τυφλολόγος  του 19ου αιώνα .  

Ηταν φλογερός πατριώτης.  Ιδρυσε στην  Αμερική την Εθνική Ενωση Ελλήνων, συσπείρωσε τους απόδημους και έστειλε μεγάλη οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα.   Το 1888  ιδρύει στο Πάπιγκο τα «Καλλίνεια Σχολεία».   Το 1906  πεθαίνει (ή δολοφονείται ;) στο Τούρνο Σεβερίν της Ρουμανίας. Με την από 1906 διαθήκη του ορίζει να ιδρυθεί «Ελληνική Σχολή Ανωτάτη εφόσον θα επιτρέπωσι οι περιστάσεις ει δυνατόν δε το Σχολείον τούτο να είναι παρόμοιον προς τα άριστα Γερμανικά «Γυμνάσια» να φοιτώσι δε εις αυτό προς μόρφωσιν εαυτών παίδες άνευ διακρίσεως φυλής, θρησκείας, χρώματος και κοινωνικής τάξεως, να ιδρυθή δε το Σχολείον τούτο είτε εν Κονίτση, είτε εν Ιωαννίνοις, είτε εν άλλη πόλει της Ηπείρου προς δυσμάς των Ιωαννίνων κειμένη».

Από τους εκτελεστές της διαθήκης  θεμελιώνεται το 1910 και λειτουργεί το 1925 Πρότυπο Πρακτικό Γεωργικό Σχολείο, για την καταπολέμηση της φτώχιας και της πείνας, με τριετείς σπουδές, που λειτούργησε μέχρι το 1968. Το Σχολείο πρόσφερε μέγιστες υπηρεσίες στην Κόνιτσα, στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια στην γεωργική εκπαίδευση, στην γεωργία και στην οικονομία .

    Το καλύτερο μνημόσυνο θα ήταν η επαναλειτουργία της Σχολής με σεβασμό στην διαθήκη και με σύγχρονες επαγγελματικές σχολές  για την πρωτογενή παραγωγή και τις σημερινές ανάγκες της τοπικής και της ελληνικής οικονομίας.