Του Χρήστου Παπαδημητρίου
Προέδρου ΤΚ Πύργου
ΚΟΝΙΤΣΑΣ


Η ευγένεια του λόγου πολλές φορές υποκρύπτει την πραγματικότητα και θα ήμασταν κατά την άποψη μου πιο κοντά στα πράγματα να λέγαμε ότι αρκετές από τις εκδηλώσεις καλοκαιριού στην Ήπειρο δεν έχουν καμία απολύτως γειτνίαση με την έννοια του πολιτισμού και της ηπειρωτικής κουλτούρας.
Δεν χρειάζονται ορολογίες δύσκολες, ακαταλαβίστικες φράσεις ,και βαρύγδουπες εκφράσεις, που κάνουν τα άρθρα και τις αναφορές που αναφέρονται στον πολιτισμό, δυσνόητα και βαρετά-ας μου επιτραπεί να εκφραστώ έτσι όπως μιλάμε στην καθημερινότητα μας.
Με απλές λέξεις και φράσεις Πολιτισμός είναι (και)το σύνολο των ηθών και εθίμων μιας περιοχής η γλώσσα και όπως αυτή εξελίχτηκε τα βιώματα τα τραγούδια η μουσική τα πανηγύρια η επικοινωνία που επιτυγχάνεται.
Τα «πανηγύρια»(ως πολιτισμικό στοιχείο) ήταν και (σχεδόν δεν είναι σήμερα) εκδηλώσεις που συγκεντρώνονταν οι μόνιμοι κάτοικοι οι ξενιτεμένοι οι μικροί και μεγάλοι νύφες και γαμπροί φιλοξενούμενοι που είχαν συγγενικές κυρίως σχέσεις με τους κατοίκους να γιορτάσουν –τα πανηγύρια λοιπόν ήταν γιορτή και μάλιστα η καλλίτερη .
Σε αυτή την γιορτή κάτω από τον πλάτανο καμάρωνε η μάνα το γιο και η γιαγιά τα εγγόνια, οι μόνιμοι έβλεπαν ξανάσμιγαν αγκάλιαζαν φιλούσαν τους ξενιτεμένους, έκλαιγαν γελούσαν πονούσαν χόρευαν έτρωγαν και με αυτή την γιορτή πανηγύρι πολύ απλά έως απλοϊκά οι μικρότεροι μάθαιναν άκουγαν και αφουγκράζονταν για τα σόγια και για τις ρίζες τους, μπορούσε να ακούσει ο ένας τον άλλο και οι μεγαλύτεροι με ατέλειωτη διάθεση έλεγαν για ζωντανούς και πεθαμένους(γιατί σε αυτά τα πανηγύρια είχαν και έχουν σημαντική θέση και οι νεκροί) και το σπουδαιότερο που δεν μπορεί να γραφεί με λόγια αν δεν το ζήσει κάποιος η συναισθηματική φόρτιση το ψυχικό πλησίασμα ήταν τέτοια που όλοι οι χωριανοί παρακαλούσαν αυτή η βραδιά να μην τελειώσει ποτέ- βραδιά ευλογημένη- βραδιά που για όσους ήρθε θα χόρευαν με ζυγιά παραδοσιακή και για όσους δεν ήρθε η ζυγιά και αυτούς θα τους χόρταινε με μοιρολόγια.
Τα τελευταία χρόνια νέα ήθη δημιουργούν μια άλλη κακόγουστη (για μένα)αισθητική στο τι εννοούμε πανηγύρι και κατ επέκταση πως αντιλαμβανόμαστε την έννοια του πολιτισμού.
Το σκηνικό γνωστό εκατοντάδες πλαστικές καρέκλες-και τραπέζια στις πλατείες αφίσες που διαφημίζουν φίρμες μουσικών –πίστες -μικρό-φωνικές εγκαταστάσεις σουβλάκια, και αμέτρητα τελάρα..
Το αποτέλεσμα - χάσαμε εκεί όπου συμβαίνει ο νέος τύπος πανηγυριού όλα τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του τόπου και το εξαιρετικά ανησυχητικό χάθηκε το στοιχείο της συναισθηματικής και ψυχικής επαφής και επικοινωνίας των ντόπιων αφού σε αυτές τις λαοσυνάξεις γιορτές όλων των φυτών ερπετών ζώων και οτιδήποτε άλλο σοφίζεται κανένας ,μόνο χώρος για επικοινωνία δεν υπάρχει.
Τα πανηγύρια αυτά τα οποία και ονομάζουν γιορτές δεν έχουν σχέση με ότι περιγράψαμε σύντομα και κατανοητά παραπάνω.
Είμαστε όλοι μάρτυρες το τι γίνεται τον Αύγουστο και στον Νομό μας.
Χωρίς να γενικολογούμε θεωρούμε ότι τύποι άσχετοι με τα πολιτιστικά δρώμενα, μάνατζερ μουσικών εξ Αθηνών η ντόπιων που κάνουν αφορολόγητες «αρπαχτές»(ας μου επιτραπεί η έκφραση) σκυλεύουν πάνω στο όνομα του πανηγυριού και κατ επέκταση του τοπικού μας πολιτισμού.
Αυτή είναι η μία αλήθεια και η άλλη είναι ότι ευθύνη έχει και η τοπική χρηματοδότηση όλων αυτών των εκδηλώσεων από τους φορείς πολλές από τις οποίες ελέγχονται για τον σκοπό τους που δεν είναι άλλος από το πρόσκαιρο κέρδος προσφέροντας προϊόν λαϊκής αγοράς και όχι πολιτισμού.
Υπάρχουν πράγματι και εκδηλώσεις οι οποίες είναι άξιες λόγου , εκδηλώσεις που κοσμούν τον τόπο τους και αξίζουν την βοήθεια των αρχών.
Με την αναφορά αυτή θέλω να συμβάλλω στην αντίσταση που πράγματι δια-φαίνεται ότι υπάρχει απέναντι σε αυτή την κατάσταση που κάθε χρόνο γενικεύεται όλο και περισσότερο και μάλιστα στην πληρωμένη άποψη ότι αν δεν βρεις φίρμα για κλαρίνο και τραγούδι πανηγύρι δεν γίνεται, αντιστρέφοντας την φράση σε « κάντε πανηγύρι παλαιού τύπου και ξαναφέρετε στις πλατείες των χωριών σας τους κατοίκους το αξίζουν. Και αν γρήγορα δεν το δούμε το θέμα αυτό θα το πληρώσουμε ακριβά και μάλιστα το κόστος της πολιτιστικής χρεοκοπίας είναι ανυπολόγιστο.