Στον αγώνα για την επιβίωση, «επιστρέφουν στο παρελθόν», ώστε να κρατηθούν στον τόπο τους. Πρόκειται για νέους ανθρώπους από το χωριό Κεράσοβο- Αγία Παρασκευή στην Κόνιτσα, οι οποίοι αποφάσισαν να δώσουν πνοή στον παλιό δασικό συνεταιρισμό.

Με πολύτιμο συνεργάτη τους τον τελευταίο «κυρατζή» στα Γιάννενα, τον αγωγιάτη, με το καραβάνι από άλογα και μουλάρια, καθημερινά μπαίνουν στο δάσος για το μεροκάματο του μεγάλου ρίσκου.

Σε υψόμετρο 1.700 μέτρα, στις νότιες πλαγιές του Σμόλικα, σε ένα ξέφωτο ανάμεσα στις οξιές και τα ρόμπολα, ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε πριν από πολλές δεκαετίες.

Ένας δύσβατος δρόμος προς το βουνό που αρχίζει μετά το Κεράσοβο- Αγία Παρασκευή Κόνιτσας, οδηγεί στους εργάτες του δάσους, που δουλεύουν όπως παλιά. Ο Ζήσης Τσιάτσιος, νέος εργάτης του δάσους, μιλάει στο ΑΠΕ- ΜΠΕ για την προσπάθεια:

«Είμαστε εδώ στο χωριό κάποιοι νέοι που ξαναενεργοποιήσαμε τον παλιό δασικό συνεταιρισμό. Τώρα βέβαια, τα τελευταία χρόνια, σιγά- σιγά επιστρέφουμε όλοι και προσπαθούμε να επιζήσουμε.

Το χωριό μας, σε σχέση με τα άλλα χωριά της περιοχής, είναι σχετικά ζωντανό. Προσπαθούμε τους καλοκαιρινούς μήνες που το επιτρέπει ο καιρός να βγάλουμε ένα μεροκάματο να βάλουμε καμία ασφάλεια.
 
Προσπαθούμε γιατί εδώ είναι ένας πλούτος αναξιοποίητος και θέλουμε να τον αξιοποιήσουμε».

Οι εργάτες του δάσους εκμεταλλεύονται τις καλές καιρικές συνθήκες και μπαίνουν στο δάσος για να «βγάλουν» όπως λένε καυσόξυλα για τους εμπόρους και τις ανάγκες του χωριού, αλλά και χρήσιμη ξυλεία.

Η ψυχή της προσπάθειας είναι ο «κυρατζής» με το καραβάνι του δάσους, τα άλογα, τα μουλάρια του αλλά κυρίως με την εμπειρία του.

Τα μονοπάτια της επιβίωσης στο δάσος, απαιτούν και μεγάλη προσοχή γιατί ακόμη και οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν ξαφνικά.

Το καραβάνι ξεκινά για το μεροκάματο με το πρώτο φως της ημέρας και σταματά λίγο πριν νυχτώσει.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ / real.gr