Σε site διάβασα ανώνυμη απάντηση «προσκυνητών της Μονής» προς την «Λαϊκή Συσπείρωση» για το ίδιο θέμα. Γιατί να λείπουν τα ονόματά τους. Δυστυχώς η απάντηση είναι «τουρλού», αναμιγνύει άσχετα μεταξύ τους θέματα. Το αρδευτικό έργο στον κάμπο Κόνιτσας που αρχίζει με τον αγωγό από το Φράγμα και έγινε με λεφτά του Ελληνικού Λαού στην δεκαετία του 1950 είναι το σπουδαιότερο έργο ανάπτυξης και υποδομής που γνώρισε ο τόπος μας. Το έργο ύδρευσης της Κόνιτσας από την περιοχή της Μονής που έγινε επί Δημαρχίας αειμνήστου Σπύρου Γκότζου και μετέπειτα Λάμπρου Εξάρχου (δυστυχώς το νερό του αγωγού χύνεται στο ποτάμι και πίνουμε αντλημένο ποταμίσιο νερό χάρις στην ανικανότητα της Δημοτικής Αρχής) είναι επίσης σημαντικότατο έργο υποδομής και ανάπτυξης. Βεβαίως στην εποχή της κατασκευής τους, πλην από το έργο ύδρευσης την εποχή της Δημαρχίας Λάμπρου Εξάρχου, δεν χρειαζόταν μελέτη επιπτώσεων του έργου στο περιβάλλον. Η λειτουργία αμφότερων των έργων συνδέεται με το Μονοπάτι της χαράδρας του Αώου και ουδείς σώφρων έχει αντίρρηση, και όταν θα περατωθεί το έργο «Αξιοποίηση της Χαράδρας Αώου», ότι η λειτουργία του αρδευτικού αγωγού και του υδρευτικού αγωγού θα εξυπηρετείται από το Μονοπάτι. Το ερώτημα είναι σαφές προς τους «προσκυνητές», εάν ο υδρονομέας (ο αυλακάς) θέλοντας να επισκεφθεί το Φράγμα και θέλοντας να συντομεύσει την πορεία του θα χρησιμοποιήσει ποδήλατο ή βενζινοκίνητο μηχανάκι ; Η άποψή μου είναι ποδήλατο. Η «Αξιοποίηση της Χαράδρας Αώου» δεν στοχεύει να διώξει τον άνθρωπο από την χαράδρα αλλά να τον συμφιλιώσει μαζί της, να δημιουργήσει στον προσκυνητή και στον φυσιολάτρη συνθήκες καθημερινής ψυχοσωματικής απόλαυσης. Το Μονοπάτι να μην είναι απλή διαδρομή αλλά διαμονή, να μην είναι απλό πέρασμα αλλά εγκατοίκηση. Ο περιπατητής να πατάει το χώμα της και τα φύλλα, να ακούει την κραυγή του Αώου, τις φωνές των πουλιών, το θρόισμα των φύλλων, να συνομιλεί με τα αγριόγιδα, να μυρίζει την ανθισμένη φύση, να χαϊδεύει τα δένδρα και τα βράχια, να λυπάται όταν φθάνει στο Μοναστήρι γιατί τέλειωσε η αναψυχή. Εξάλλου «Προσκυνητές» η διαδρομή από την Πέτρινη Γέφυρα μέχρι το Φράγμα, κατά τις μελέτες του έργου, θα είναι πεζόδρομος. Η διαφωνία μου μαζί σας είναι γιατί προσερχόμενοι για το Μοναστήρι θέλετε να φθάνετε στο «Φράγμα» με τα αυτοκίνητά σας, όταν οι ίδιοι λέτε ότι πρόκειται για ολιγόλεπτη διαδρομή, όπως και είναι. Η αλήθεια είναι ότι θέλετε να φθάνετε με τα αυτοκίνητά σας μέχρι το Μοναστήρι. Θέλετε το θυμίαμα να αναμιχθεί με το καυσαέριο. Απληροφόρητοι εξεπίτηδες ή ίσως και σκόπιμα αδιάφοροι για τις μελέτες του έργου ««Αξιοποίηση της Χαράδρας Αώου», εμμένετε να ξεχωρίζετε την διαδρομή μέχρι το Φράγμα από την υπόλοιπη μέχρι το Μοναστήρι όταν ο Εθνικός Δρυμός αρχίζει από την Πέτρινη γέφυρα με όλες τις υποχρεώσεις που ανακύπτουν από την σύστασή του και λειτουργία του. «Προσκυνητές» δεν χρειάζεται κανένας συναγωνισμός στην πίστη και στην υπεράσπιση των ιερών και μάλωμα των «απίστων» ούτε κανένας συναγωνισμός στην υπεράσπιση των «δικαιωμάτων» της φύσης από την άλλη πλευρά. Η φύση είναι Κτίση και απαιτεί τον σεβασμό μας. Κάθε «τζιχαντισμός» σε οποιοδήποτε θέμα είναι εξοβελιστέος. Ο Θεός προίκισε την χαράδρα με άφθαστα προσόντα και ο άνθρωπος ως αντίδωρο στην θεϊκή δωρεά ύψωσε σε έξαρση βράχου Μοναστήρι για να δοξάζεται καθημερινά το όνομά Του. Το Μοναστήρι δεν είναι Μουσείο (μπορεί να έχει Μουσεία) αλλά χώρος καθημερινής λατρείας και αλίμονο εάν στο μέλλον μείνει χωρίς τους διακόνους του. Το έργο «Αξιοποίηση της Χαράδρας Αώου» δεν καθιστά όμηρο το Μοναστήρι, αντίθετα αναδεικνύει το πνευματικό του ρόλο στην σημερινή πεζή πραγματικότητα. Τελειώνω αναφέροντας μια δικαστική υπόθεση. Σε νησί του Αιγαίου έξω από Μοναστήρι περνούσε ένας κακός χωματόδρομος με ελάχιστη κίνηση. Ο τοπικός Δήμος θέλησε χάριν του τουρισμού να διανοίξει και ασφαλτοστρώσει τον δρόμο. Οι μοναχοί κατέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας κατά αυτής της παρέμβασης του Δήμου και δικαιώθηκαν με το σκεπτικό ότι η μελλούμενη κυκλοφορία τροχοφόρων θα πρόσβαλε την ησυχαστική ζωή των μοναχών. Ας μείνει μακριά το θορυβώδες αυτοκίνητο από το Μοναστήρι-Ησυχαστήριο.
Ας συμφωνήσουμε εδώ και τώρα σε κάτι, να γίνει γρήγορα και σύμφωνα με τις μελέτες του το έργο ««Αξιοποίηση της Χαράδρας Αώου» (δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά) και όταν θα συζητηθεί ο κανονισμός λειτουργίας του Μονοπατιού ήρεμα θα συζητήσουμε για τις απαγορεύσεις και τις επιτρέψεις.