Την Παλαιοχριστιανική εποχή η περιοχή τής Κόνιτσας ήταν τμήμα τής λεγόμενης Παλιάς Ηπείρου (Epirus Vetus) , πού είχε έδρα τη Νικόπολη.
Η Νέα Ήπειρος (Epirus Nova)  άρχιζε από την Κολωνία και πήγαινε προς το βορρά με έδρα-πρωτεύουσα το Δυρράχιο. (Απ' τα Ακροκεραύνια και Πάνω).

Η περιοχή της Κόνιτσας ακολούθησε και κατά τους μετά Χριστόν χρόνους κοινή πορεία με την υπόλοιπη βορειοδυτική Ελλάδα. Τμήμα της επαρχίας της Παλαιάς Ηπείρου (Epirus Vetus) από τον 4ο αιώνα μ.Χ. βρισκόταν στο δρόμο που συνέδεε, μέσω των διακλαδώσεων της Εγνατίας οδού, την Ήπειρο με τη δυτική Μακεδονία, και μέσω της κοιλάδας του ποταμού Αώου, τη Θεσσαλία με τα παράλια της Αδριατικής. Εκκλησιαστικά, έως τον 8ο αιώνα, ανήκε στην επαρχία του ανατολικού Ιλλυρικού υπό τον Πάπα της Ρώμης.

Η απουσία οικισμών και θέσεων, την περίοδο αυτή, οφείλεται στις καταστροφές που προκάλεσαν οι επιδρομές των Βησιγότθων (4ος αιώνας), των Βανδάλων (5ος αιώνας), των Αβάρων και των Σλάβων (6ος αιώνας). Τα λείψανα παλαιοχριστιανικού κτηρίου και οι αποθηκευτικοί πίθοι, που εντοπίστηκαν στη θέση Παλαιογορίτσα, αποτελούν τα πιο ενδεικτικά στοιχεία ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή.

Ειδικότερα η παρουσία των Σλάβων αποδεικνύετε από τα μέχρι και σήμερα διασωθέντα παλαιοσλαβικά τοπωνύμια  Σέρβινα– Παλιογορίτσα – Γορίτσα  κλπ.

Πηγές:
Χρυσόστομος Καρράς - Αρχαιολόγος Γραφείο Προγραμματικής Σύμβασης ΥΠΠΟ-ΤΑΠ-Δήμου Κόνιτσας Υπ. Πολιτισμού
Γιάννη Λυμπερόπουλου - Κόνιτσα. Ιστορία και Πολιτισμός, Χρέος στον τόπο μου