Βρίσκεστε εδώ: HomeΤα χωριάΠαρουσίασηΤα χωριά της ΚόνιτσαςΔροσοπηγή (Κάντσικο)

Δροσοπηγή (Κάντσικο)

 

Πληροφορίες

H Δροσοπηγή βρίσκεται στο δυτικό μέρος της Ηπείρου , στα όρια Ηπείρου - Μακεδονίας και ανάμεσα στις βουνοκορφές της Πίνδου: Αρένες - Μπουχέτσι - Κούτσουρο - (και στο βάθος, πάνω από αυτές, το Μακεδονικό Βόιο) - Προφήτης Ηλίας Φούρκας - Τριανταφυλλιά και, τέλος, Κουτρουβίλη, η οποία καταλήγει στο Σαραντάπορο.

Συνορεύει με τα χωριά: Ανατολικά με την Πλαγιά και το Επταχώρι της Μακεδονίας, Βόρεια με τη Φούρκα, Δυτικά με την Αγία Παρασκευή και Νότια με τη Λαγκάδα και το Κεφαλοχώρι (Λούψικο).

Κατά την τελευταία απογραφή οι κάτοικοι του χωριού ήταν 295. Από αυτούς οι μόνιμοι κάτοικοί του - ηλικιωμένοι οι περισσότεροι, που συντηρούνται με την αγροτική σύνταξη και με τα «τσέκια» που τους στέλνουν τα «ξενιτεμένα» παιδιά τους - ανέρχονται σήμερα σε 140 περίπου. Οι λίγοι νέοι, που μένουν στο χωριό, ασχολούνται οι περισσότεροι με την οικοδομή, ακολουθώντας το επάγγελμα των πατεράδων και των παππούδων τους, αυτό του κτίστη, του καλλιτέχνη «μάστορα». Ελάχιστοι είναι εκείνοι, που ασχολούνται με την κτηνοτροφία.

Το μέσο υψόμετρο στην πλατεία του χωριού είναι 1050μ.

Για να φτάσει κανείς έως εδώ, μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσει είτε το λεωφορείο της Γραμμής από Κόνιτσα, είτε το ιδιωτικό του αυτοκίνητο, αφού διανύσει μια απόσταση ασφαλτοστρωμένου δρόμου: από Κόνιτσα 45 χλμ. , από: Ιωάννινα 100 χλμ., από Αθήνα 535 χλμ., και από Θεσσαλονίκη 250 χλμ

 

Ονομασία
Για τη σημασία της λέξης «ΚΑΝΤΣΙΚΟ» δεν υπάρχει ξεκάθαρη ετυμολογία. Όμως, με μεγάλη διασταλτική ερμηνεία και με πολλές επιφυλάξεις, τολμούμε να εικάσουμε ότι το όνομα μπορεί να σημαίνει:

i) Ακρη, τόπος κρυφός, αθέατος και καλά οχυρωμένος (από το «κανθός=άκρη).

ii) Νεραϊδοχώρι, (από το ξενικό «Τζίκα» = νεράιδα, νύφη, κόρη παρθένα).

iii) Βαρελοχώρι (από το γεγονός ότι, παλαιότερα, πολλοί άντρες ασκούσαν το επάγγελμα του βαρελά όχι μόνο στο χωριό αλλά και σε άλλα μέρη).

iv) Μαστοροχώρι, από το γεγονός ότι ανέκαθεν η Δροσοπηγή έβγαζε άριστους τεχνίτες της πέτρας.

Ιστορία
Στην κοιλάδα της Κόνιτσας, που σχηματίστηκε από τους ποταμούς Αώο, Βοϊδομάτη και Σαραντάπορο, ήκμασε στην αρχαιότητα η Μολοσσίδα, πατρίδα της Ολυμπιάδας, συζύγου του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου και μητέρας του Μ. Αλεξάνδρου. Η ανάπτυξη αυτή πρέπει να εκτεινόταν και σε ολόκληρη την κοιλάδα του Σαρανταπόρου, που είναι η φυσική οδός και το μοναδικό πέρασμα προς τη Μακεδονία.

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να είχε δοθεί στην περιοχή της Δροσοπηγής, γιατί βρίσκεται στο τέρμα αυτής της κοιλάδας και σε δεσπόζουσα θέση. Δεν θα ήταν πολύ τολμηρό και παρακινδυνευμένο να θεωρήσει κανείς ότι είχε ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα για τη φύλαξη της κοιλάδας με τη δημιουργία εδώ μόνιμων «φρουρών» (φυλακίων), όπως δείχνουν και τα σωζόμενα μέχρι σήμερα τοπωνύμια: Λιάσκα, Καντσικούλι, Πάτρες, Λευτεροχώρι, και πολλά άλλα. Και, όπως γνωρίζουμε, τα φυλάκια αυτής εποχής είχαν τη μορφή οικισμών.

Αλλά και αργότερα εκεί, στην κοιλάδα της Κόνιτσας και του Σαρανταπόρου, ο Πύρος ο βασιλιάς της Ηπείρου εγκατέστησε τα κάστρα και το στρατόπεδό του, (Κι εδώ τα τοπωνύμια: Ταμπούρι, Καραούλι, Καστριμπούκα κτλ. ενισχύουν την εκδοχή της στρατηγικής θέσης της Δροσοπηγής), ενώ αργότερα τμήμα της Εγνατίας Οδού που κατασκεύασαν οι Ρωμαίοι, διέσχιζε την κοιλάδα του Σαρανταπόρου. Λείψανα της οδού αυτής σώζονται στην περιοχή της Δροσοπηγής, στη θέση Πάτρες, κοντά στο Σαραντάπορο. Το τοπωνύμιο αυτό «Πάτρες», όπως και πολλά άλλα (Παλιοχώρι, Λευτεροχώρι, Λιάσκα κ.ά.) σημαίνει, όπως και παραπάνω είπαμε, πως εκεί υπήρχε οικισμός - ίσως εκτελώντας χρέη φυλακίου.

Οι οικισμοί αυτοί, κατά μια εκδοχή και για άγνωστους σε μας λόγους, ενώθηκαν, εκεί γύρω στα 1600μ.Χ. και δημιούργησαν ένα μεγάλο χωριό, το Κάντσικο. Αλλοι, όμως, υποστηρίζουν ότι η συνένωση αυτή των οικισμών έγινε αργότερα, για λόγους ασφαλείας, κατά το 18ο αιώνα, κατά την περίοδο, που την περιοχή λυμαίνονταν οι Τουρκαλβανοί ληστές.

Όλες οι εκδοχές, όπως βλέπουμε, κρύβουν κάποια αλήθεια ή αληθοφάνεια, γιατί δίνουν στην ονομασία ορισμένα από τα χαρακτηριστικά που, οπωσδήποτε, υπάρχουν είτε στον τόπο μας είτε στους ανθρώπους μας.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, το Κάντσικο, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και γι αυτό της δόθηκαν ιδιαίτερα διοικητικά και εκκλησιαστικά προνόμια. ( Βλέπε τοπική αυτοδιοίκηση). Την περίοδο αυτή χτίστηκαν και τα περισσότερα σπίτια του Καντσίκου, όπως δείχνουν οι εντοιχισμένες πλάκες στις προσόψεις των οικιών.

Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, το Κάντσικο ήταν και πάλι στο κέντρο του θεάτρου των πολεμικών επιχειρήσεων, αφού βρισκόταν στο ευαίσθητο σημείο του άξονα: Λυκόραχη - Κάντσικο - Φούρκα - Σαμαρίνα, όπου κινούνταν η περίφημη ταξιαρχία των Ιταλών «Τζούλια», με αντικειμενικό σκοπό να κόψει στρατιωτικά στη μέση τα ελληνικά στρατεύματα και να κυριέψει ευκολότερα την Ελλάδα. Εκεί, κατά τη διάρκεια της μάχης της Πίνδου στον Προφήτη Ηλία όπου τραυματίστηκε ηρωικά μαχόμενος ο Κ. Δαβάκης, ανάμεσα στις ηπειρώτισσες γυναίκες, που μετέφεραν φορτωμένες στην πλάτη τα πολεμοφόδια στους στρατιώτες μας από το Επταχώρι στον Προφήτη Ηλία , ήταν και οι καντσιώτισσες.

πηγή:www.drosopigi.com

 

Φωτογραφίες

 

Δείτε περισσότερα στην ενότητα Φωτογραφίες

Φορείς



Δείτε περισσότερα στην ενότητα Φορείς & Σύλλογοι

Συνδέσεις



Δείτε περισσότερα στην ενότητα Συνδέσεις




Χάρτες, δορυφορικές, εικόνες, βίντεο.

Δορυφόρος



Xάρτης


Φωτογραφίες




Βίντεο



  • Εξοχή γενική άποψη
  • Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Τάκη Φασούλη
  • Βοβούσα 29 Ιουνίου 2013_1
  • Ο ετήσιος χορός του ΑΜΣ Πίνδος Κόνιτσας_9

Συντάκτες



Pagemaker