Διαβάστε την κριτική του Ανδρέα Καραντώνη Κριτικού Λογοτεχνίας για το βιβλίο: 


Το παζάρι της Κόνιτσας
ελκυστικός συνδυασμός λαογραφίας και περιγραφικής λογοτεχνίας

Μέσα στον αυτοσχεδιασμό του και υιν αυθορμησία του, καταλήγει σ' έναν παράξενο, κάποτε παρδαλό μα πάντα ελκυστικό συνδυασμό λαογραφίας και περιγραφικής λογοτεχνίας, το πεζογράφημα «Παζαριού ανατομή», που έγραψε ο Γιάννης Λυμπερόπουλος για να πρόσθεση μια ακόμη αυθεντική μαρτυρία στα ανάλογα εκθέματα του «νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού».

Όλο αυτό το βιβλίο είναι ένα μωσαϊκό Ζωντάνεμα του παζαριού της Κόνιτσας, που το αποθησαύρισε μέσα του ο συγγραφέας από τα παιδικά του χρόνια. Αλλά το αποθησαύρισε με μια παρατηρητικότητα που του επέτρεψε να διατήρηση αυτόν τον αμίμητο λαογραφικό πλούτο που εξακολουθεί ακόμη να ενυπάρχει στην ανόθευτη ελληνική επαρχία, και προ παντός στις περιοχές τις λεγόμενες ακραίες ή ακριτικές.

Στις σελίδες αυτές, ζει κανείς με διάφορα συναισθήματα την παλαιά ελληνική φτώχια ή επί το αξιοπρεπέστερο τη «λαϊκή λιτότητα», τα έντονα αχνάρια της τουρκοκρατίας και της παλιάς ανατολίτικης Ζωής, καθώς και τη βαθμιαία εξέλιξη όλων αυτών «επί το ευρωπαϊκώτερον».

Ο Γιάννης Λυμπερόπουλος δεν είναι ένας απλός λαογράφος. Φαίνεται να έχει και κοινωνιολογική και φιλοσοφική παιδεία, τις οποίες συχνά αφήνει να ξεμυτίζουν (και κάποτε με μια «φιλολογικότητα») δυσκολοζύμωτη με τα άλλα, τα λαϊκά στοιχεία, όμως, απαραίτητη για να φωτιστούν και να ερμηνευτούν κάποιες πλευρές και κάποιοι τρόποι της «ανατομίας» αυτής του παζαριού, που οι ρίζες της ξεκινάν από την συναισθηματική ποίηση των πρώτων παιδικών εντυπώσεων. Ένα παιδί κι' ένας σοφός συνεργάστηκαν για να πλαστούν αυτές οι αξιόλογες σελίδες που και γραφικότητα έχουν και πολλά μας μαθαίνουν επάνω σε κάποιες ιδιοτυπίες, προτερήματα και ελαττώματα του εθνικού μας χαρακτήρα.

Αυτό το ιδιόρρυθμο πεζογράφημα είναι και έργο ποιητικής μνήμης και μια πολύ προσωπική λογοτεχνική επένδυση, Ζωηρά χρωματισμένη, της συμβατικής λαογραφίας, τόσο ανιαρής τις πιο πολλές φορές, σαν ανάγνωσμα.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Γιάννης Λυμπερόπουλος γεννήθηκε στην Κόνιτσα. Τελείωσε τη Ζωσιμαία Σχολή και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έγινε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Παρισίων (Σορβόννη) όπου ταυτόχρονα παρακολούθησε Κοινωνιολογία και Οικονομικά.
Είχε πρωταγωνιστική θέση στην Εθνική Αντίσταση 1942-44, με ανταμοιβή ταλαιπωρίες και διώξεις.
Δικηγόρησε επί πενήντα σχεδόν χρόνια στην Αθήνα και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο.
Πήρε σύνταξη από το Υπουργείο Πολιτισμού για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα.
Η παρουσία του στην ελληνική λογοτεχνία είναι σημαντική, με ένα πλήθος πεζογραφημάτων, όπου κυριαρχεί το διήγημα και το μυθιστόρημα.
Κλασικές παραμένουν οι μελέτες του για την ιστορία και την οικονομική ανάπτυξη της Κόνιτσας καθώς και οι κοινωνιολογικές προσεγγίσεις του χώρου.
Είναι μέλος επιστημονικών, πνευματικών συλλόγων,  της Εταιρίας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου και
της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.).






Δείτε αναλυτικό βιογραφικό του συγγραφέα επιλέγοντας εδώ.