*Τεύχω (=κατασκευάζω), τύπτω, κτυπώ, κτίζω, τάκω, τέμνω, τάττω, τείνω, τέχνη... «Είρηται δε τέχνη, παρά το τεύχω, ρήμα».
Δεν πρόκειται για επιστημονική πραγματεία αλλά για το εφετινό ημερολόγιο της Αδελφότητας Πύργου Κόνιτσας με τίτλο «Ο βράχος και η πέτρα περπάτησαν χιλιάδες χρόνια πλάι στον άνθρωπο».
Μια καλαίσθητη έκδοση που, όπως σημειώνει η Ελένη Γαλάνη, δείχνει «την αλλαγή και την εξέλιξη της κατοικίας στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο.
Παράλληλα αποτελεί και ένα μικρό οδοιπορικό», στους παππούδες μαστόρους και μαστόρισσες του χωριού. Εδώ θα βρείτε πληροφορίες, κατά μήνα, για το σπήλαιο της Καστρίτσας, τον λιμναίο οικισμό στο Δισπηλιό Καστοριάς, τα δρακόσπιτα, τη σαρακατσάνικη καλύβα κ.ά. Σημειώνει η κ. Γαλάνη: «Η σπηλιά, από την αρχέγονη εποχή προφύλαξε τον τρομαγμένο πρωτόγονο άνθρωπο, οι συναγμένες πέτρες τον σκέπασαν. Ο

σχιστόλιθος μέσα στα χέρια του μάστορα, σέρνεται στη δημιουργία, γίνεται θεμέλιο, γίνεται τοίχος, καμάρα, αγκωνάρι, υπέρθυρο, ανακουφιστικό τόξο, λιθανάγλυφο».