16 ποιήματα με δύο κολάζ του ποιητή και σχέδια του Αντώνη Φαρίδη.




"ΑΩΟΣ"

Χρυσός ξυλοκόπος ο Αώος
με ένστικτο
λευκές νιφάδες χιονιού
την μήνιν ορίζοντας πολυφωνικά των λέξεων
ηχώ ονείρων

τις άβατες αφανίζει σελίδες της βιβλιοθήκης μου
φαντάσματα κουρταλεί
κερί και βοριάδες
την ομοιότητα ερωτευμένος της κοίτης του
χαμένο αστροπελέκι

Στην ξύλινη σκάλα με πανοπλία υδάτινη
και το βήμα το άχραντο
όλο λαγούτα σιωπές πλαγίαυλους
Ωραίος και μόνος
με μονόκλ
λυρικό αδιάβροχο
αφήμερο απαγγέλει όραμα
την απαράμιλλη κλαγγή της ροής
σύννεφο απο φωτιά κυριεύοντας
καταρράχτες ονείρου
τη λήθη του.

Αιχμάλωτος ο Αώος στην καμάρα του
δυτικούς αφουγκράζεται ανάπαιστους
νερά χλωρά απόκρημνα
ίαμβο   βοή έρημη
όχθιες φυσαρμόνικες μονόξυλα ελάτου

που εύγλωτη γίνονται σιωπή
εχεμύθεια
θάνατος

καθώς με σοφία και τρόμο
θελκτικό ξίφος
θερίζει το κορμί και το σύννεφο
που δελεαστικά χρωματίζοντας
την εσπέρια καλλωπίζει καφαλή του.

Τελικά
παράδοξο πράσινο φαντάζει εκκρεμές
στο Γράμμο ανάμεσα και την Τύμφη
που απο ρομαντική ταξιδεύοντας αγριότητα
ίσως πνιγεί κάποτε
σε ένα εμφύλιο φαρμακερό μελανοδοχείο.




"ΚΟΙΤΗ ΑΣΤΕΡΟΕΣΣΑ"

Εγώ ναυάγια δεν ευτύχισα ποτέ πλοίων παλιών
μήτε την μεθυσμένη μποτίλια του Ρεμπώ
την άδολη γραμμή των οριζόντων

αλλά κλωνάρι ψιθύρισα ιτιάς
την επικίνδυνη αλληλογραφία του φεγγαριού
τριξίματα απο ροζακί Αύγουστο

Στα πέρατα εξορισμένος των εκβολών
εν κινδύνω.

Η ραχοκοκκαλιά των ψαριών μου
το πνεύμα αγάπησε του πράσινου
ιερά ορμήν έρωτος
κοίτη αστερόεσσα
ακαλλώπιστες όχθες
πουλιά που ακόμη ραμφίζουν σύννεφα

Σε ποιά κασσέλα νυφική είμαι κλεισμένος.





Του ιδίου:
Χώματα Ποιητών
Εκδόσεις "Ελεγείον" Κόνιτσα 1985

Πέπλα Αίματος
Εκδόσεις "Ελεγείον" Κόνιτσα 1987

Αμύθητα χέρια
Εκδόσεις Στιγμή Αθήνα 1999

Παράδοξα δώρα
Εκδόσεις Πλανόδιον Αθήνα 2003