Είχα πολύν καιρό, απερίσπαστος, να βγω έξω στη φύση. Ήταν μια μέρα απ' εκείνες τις καλές του Οκτώβρη, γιατί αυτός ο μήνας έχει δύο όψεις, την άγρια με τις βροντές, αστραπές, δυνατές βροχές, κατεβασιές, κρύο, κάποτε και χιόνια και την ήπια με τις λιακάδες, τις λαμπερές και ζεστές μέρες, εντεύθεν και το «Αϊ Δημητράκη μικρό καλοκαιράκι.
Και αφού βρήκα διαθέσιμο οδηγό και συνοδοιπόρο, δραπέτευσα και τον ακολούθησα.
Το δρομολόγιο ήταν: Κόνιτσα - Κεράσοβο - Φούρκα - Τράπεζα – Εξοχή Αμάραντος, - η επίσκεψη στη Φούρκα δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πυκνής εκεί συννεφιάς και ομίχλης, αφού θέλαμε να βγάλουμε και φωτογραφίες.
Ξεκινήσαμε με την ησυχία μας, κατά τις δέκα το πρωί. Όπως είπα, είχα πολύν καιρό να βγω έξω στη φύση απερίσπαστος γι' αυτό και προσπαθούσα λαίμαργα να ιδώ, να ανανεώσω και να αποτυπώσω μέσα μου όσο το δυνατόν περισσότερες απ' αυτές τις υπέροχες φθινοπωρινές σκηνές. Οι στάσεις ήταν πολλές μα εγώ περιορίζομαι στις σπουδαιότερες, κατά τη δική μου εκτίμηση.
Πρώτη στάση: Εξωκκλήσι Αγίου Δημητρίου Πουρνιάς -Κόνιτσα - Κεράσοβο, λίγα χιλιόμετρα μετά από την παράκαμψη της Εθνικής οδού Κόνιτσα – Νεάπολης Κοζάνη.
Όταν βλέπω τέτοια ερημικά Εξωκκλήσια, θέλω να σταματώ σ' αυτά και να τα βλέπω, να κάνω το σταυρό μου κι αν τύχει να 'ναι ανοιχτό να μπαίνω μέσα ν' ανάβω ένα κεράκι και να ψελλίζω μια σύντομη προσευχή.
Σταματούμε λοιπόν το αυτοκίνητο και κατεβαίνουμε. Η απόσταση από το εκκλησάκι αυτό είναι πολύ μικρή, ούτε πενήντα μέτρα δεν απέχει από τον αυτοκινητόδρομο.
Ας όψεται ο αφύσικος τεχνικός πολιτισμός που τάχα για να μας διευκολύνει, μας έκανε και χάσαμε το μπούσουλά μας. Έναν καιρό οι άνθρωποι για να 'ρθουν από την Πουρνιά εδώ, σίγουρα θα βάδιζαν γύρω στη μία ώρα κάποιο δύσβατο μονοπάτι.
Γραφικό το εκκλησάκι, καλοχτισμένο με μαυρόπετρες του τόπου και στέγη με πλάκες. Έχει και χαγιάτι από τη δυτική πλευρά, και κάποτε κι αυτό ήταν χρήσιμο στους ανθρώπους της υπαίθρου, όταν έπιαναν απότομες μπόρες.
Κρατάει ακόμη πολύ καλά την πρωτότυπη ταυτότητά του, φαίνεται ότι κάποιοι άνθρωποι από τους λίγους που απέμειναν στο χωριό, νοιάζονται, το φροντίζουν, το συντηρούν.
Άξιος ο μισθός τους.
Η πόρτα του ήταν καλά κλειδωμένη.
Λίγα μέτρα πριν το χαγιάτι διέκρινα κάτω ανάμεσα στις πευκοβελόνες ένα κομμάτι σίδερο, μπα, τι να 'ναι αυτό το παλαιοσίδερο, είπα μέσα μου, σκύβω το παίρνω στα χέρια μου και διαπιστώνω ότι είναι το σήμαντρο της εκκλησίας. Το καθαρίζω από τα χώματα και τα σάπια φύλλα και το κρεμώ πρόχειρα στο κλωνάρι ενός μικρού πεύκου και με μια πέτρα το χτυπώ 2 - 3 φορές.
Πόσο γλυκός, δυνατός και διαπεραστικός ήταν ο ήχος του εκεί στην άκρα ησυχία! Ακούστηκε παντού γύρω και ως τα μύχια της μνήμης μου.
Κάτω χαμηλά ακούγεται το πλατύ ποτάμι ο Βουρκοπόταμος ή Κερασοβίτικο κι απέναντι φαίνονται τα άλλοτε περιποιημένα Μολιστινά αμπέλια και χωράφια και ο περίφημος γεμάτος θρύλους ταμπακόμυλος.
Το εκκλησάκι προστατεύεται από πεύκα, ντούσκα, γραβιά και άλλα θαμνώδη αγριόδεντρα κι όπως με θαυμασμό παρατηρούσα, αυτά και τα αγριόχορτα κάτω, είδα πεσμένα 5 - 6 κατακίτρινα μικρά ξυνόμηλα, με χαρά πλησίασα να ιδώ που είναι η μάνα τους η ξυνομηλιά. Δυσκολεύτηκα ως που να τη διακρίνω ασφυκτικά σφηνωμένη ανάμεσα σε μια κουτσουπιά, μια κρανιά και ένα γράβο. Όλη κι όλη η ξυνομηλιά ήταν ένα πλαγιαστό καταβασανισμένο κλωναράκι.
Και αφού οι καρποί της ωρίμασαν πάνω της, ντύθηκαν την καλύτερη φορεσιά, εκείνη με το έντονο γυαλιστερό κίτρινο χρώμα, έβαλαν και το καλύτερο άρωμα, αυτά που προσελκύουν, όραση και οσμή, έπεσαν κάτω στη μάνα Γη. Εκείνη μετά χαράς τα δέχεται είτε μείνουν εκεί που έπεσαν είτε τρώγοντάς τα τα πουλιά ή τα ζώα τα μεταφέρουν αλλού, αγκαλιάζει τους σπόρους τους μέσα στα σπλάχνα της για να τα ανανεώσει και να τα αναγεννήσει «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας, επληρώθη η γή της ητησεώς σου».
Πόσον μεγάλα και θαυμαστά είναι τα άγρια και τα ήμερα, και τα όρη και τας πεδιάδας, όλα ανεξαιρέτως με σοφίαν τα εδημιούργησας, εγέμισεν η γη από τα κτίσματά σου.» (ψαλμ. ΡΓ, «το ψαλτήριον» Π. Tρεμπέλα». Τα μάζεψα και θα φυτέψω τους σπόρους τους για να ιδώ αν θα μπορέσω να διευκολύνω τη διαιώνιση αυτής της μικρής καχεκτικής ξυνομηλιάς ή η επέμβασης μου θα φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα;
Θα σας πω του χρόνου...
Πηγή: Πρωϊνός Λόγος
